Το βιβλίο των Ψαλμών αποτελούσε το υμνολόγιο του λαού Ισραήλ. Οι ψαλμοί γράφτηκαν σε μια περίοδο από την εποχή του Μωυσή μέχρι την αιχμαλωσία του λαού από τη Βαβυλώνα. Σύμφωνα με την ιουδαϊκή παράδοση και μερικούς από τους αρχαίους εκκλησιαστικούς συγγραφείς (Θεοδώρητος Κύρου, Θεόδωρος Μοψουεστίας κλπ.) συγγραφέας των Ψαλμών ήταν ο βασιλιάς Δαβίδ, ενώ για άλλους συγγραφείς (Ευσέβιος, Μ. Αθανάσιος κλπ.) ο Δαβίδ δεν είναι δυνατό να υπήρξε ο ποιητής όλων των ψαλμών.
Η άποψη αυτή είναι σύμφωνη με τη μαρτυρία των επιγραφών των ψαλμών, που εκτός από το Δαβίδ αποδίδουν τη συγγραφή τους και σε άλλα πρόσωπα, όπως το Μωυσή, το Σολομώντα, τον Ασάφ, τους υιούς Κόρε κλπ. Όλα αυτά τα πρόσωπα μας είναι γνωστά και από άλλα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, μερικά μάλιστα απ' αυτά ανήκαν σε οικογένειες με πατροπαράδοτη αφοσίωση στην τελετουργική ζωή του αρχαίου Ισραήλ, είχαν άμεση σχέση με τη λατρεία και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους ως ψαλμωδοί ή πυλωροί στο ναό των Ιεροσολύμων.
Ο Δαβίδ θέλοντας να δημιουργήσει μια συλλογή από ύμνους και προσευχές λατρείας, δοξολογίας και ευχαριστίας, τους συγκέντρωσε. Οι πρώτοι γράφτηκαν από το Δαβίδ, στη συνέχεια προστέθηκαν ψαλμοί και άλλων δημιουργών. Εκτός του Δαβίδ, στη διάταξη των ψαλμών έχουν συμβάλει και οι Ιωσαφάτ, Ιεζεκίας, Ιωσίας. Τέλος, ο Έσδρας μετά την επιστροφή από την εξορία, πιθανότατα συγκέντρωσε τη συλλογή, δίνοντας της τη σημερινή μορφή.
Σε πολλούς ψαλμούς επιγράφεται και τ' όνομα του θεόπνευστου ανδρός, ο οποίος συνδέεται με τον ψαλμό. Έτσι στο Δαβίδ αποδίδονται 87 ψαλμοί, στον Ασάφ 12, στους γιούς Κορέ 10, στον Αγγαίο και Ζαχαρία 4, στους Σολομώντα, Μωυσή, Αιμάν, Αιθάν από 1. Οι υπόλοιποι 34 ψαλμοί επειδή δεν υπάρχει δηλωτική επιγραφή του ποιητή είναι ανώνυμοι και λέγονται "ορφανοί".
Οι ψαλμοί του Δαβίδ: 2-40, 42, 50-71, 85, 90, 92-98, 100, 102-103, 107-109, 136-144, (151, ο οποίος αποτελεί προσθήκη).
Οι ψαλμοί του Ασάφ: 49, 72-82.
Οι ψαλμοί των γιων του Κορέ: 41, 43-48, 83-84, 86.
Οι ψαλμοί του Αγγαίου και του Ζαχαρία: 145-148.
Ο ψαλμός του Αιμάν: 87.
Ο ψαλμός του Αιθάν: 88.
Ο ψαλμός του Μωυσή: 89.
Ο ψαλμός του Σολομώντα: 127.
Οι ανώνυμοι ψαλμοί: 1, 91, 99, 101, 104-106, 110-126, 128-135, 149-150.
Ο Δαβίδ καθιέρωσε 4000 μουσικούς και τους τοποθέτησε στην υμνωδία του ναού (Α' Παραλειπομένων 16,6. 23,5. κεφ.25). Ο Μωυσής έψαλλε και δίδαξε το λαό του (Δευτερονόμιο κεφ. 32, Έξοδος κεφ. 15). Η πατρότητα όμως των Ψαλμών και κατά συνέπεια η χρονολόγηση τους δεν εξετάζονται σήμερα με κριτήρια τις ενδείξεις των μεταγενέστερων επιγραφών και τη (μη σύμφωνη) γνώμη της αρχαίας παράδοσης, αλλά σε συνάρτηση με το όλο πρόβλημα της προέλευσης και της τελικής σύνθεσης του βιβλίου των Ψαλμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου