ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ, Ο ΨΑΛΜΟΣ 109 (110)
«Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ. Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. ράβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Κύριος ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς· κρινεῖ ἐν τοῖς ἔθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν. ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδῷ πίεται· διὰ τοῦτο ὑψώσει κεφαλήν»
(Εβδομήκοντα).
«Ψαλμός του Δαβίδ. Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου. Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου, εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού· οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως δρόσος, η εξερχομένη εκ της μήτρας της αυγής. Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Ο Κύριος ο εκ δεξιών σου θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού. Θέλει κρίνει εν τοις έθνεσι· θέλει γεμίσει την γην πτωμάτων· Θέλει συντρίψει κεφαλήν δεσπόζοντος επί πολλών τόπων. Θέλει πίει εκ του χειμάρρου εν τη οδώ αυτού· διά τούτο θέλει υψώσει κεφαλήν» (Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο).
ΑΝΑΛΥΣΗ :
«Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ. λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι» Ματθαίος 22: 41-46
Το χωρίο αυτό παρερμηνεύεται δεινώς υπό Ελληνολατρών αιρετικών. Παραθέτουν οι Ελληνολάτρες το χωρίο αυτό στην προσπάθειά τους να «αποδείξουν» ότι ο Ιησούς δεν είναι Υιός του Δαυῒδ, δηλαδή δεν είναι Εβραίος ! Ισχυρίζονται διαστρέφοντες το χωρίο ότι ο ίδιος ο Ιησούς αρνείται την καταγωγή του από τον Δαυῒδ …Επίσης λέγουν ότι ο Δαυῒδ δεν είναι ούτε υπαρκτό πρόσωπο ούτε θεόπνευστος !!!
Η Γραφή και μάλιστα η Καινή Διαθήκη τους διαψεύδει :
«Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού. ό προεπηγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις περί τού υιού αυτού, τού γενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα, τού ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών» (Ρωμ. 1: 1-4).
Από τον Δαυῒδ κατάγεται ο Ιησούς ως άνθρωπος.
«Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ. λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι» Ματθαίος 22: 41-46
Ο ίδιος ο Ιησούς λέγει ότι ο Δαυῒδ γράφει «ἐν Πνεύματι» δηλαδή Θεοπνεύστως ! Και όμως ορισμένοι Ελληνολάτρες που παριστάνουν μάλιστα και τους τιμητές της Καινής Διαθήκης, λέγουν ότι ο Δαυῒδ είναι φανταστικό πρόσωπο !!!
« ῎Ανδρες ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυῒδ ὅτι καὶ ἐτελεύτησε καὶ ἐτάφη καὶ τὸ μνῆμα αὐτοῦ ἐστιν ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης. προφήτης οὖν ὑπάρχων, καὶ εἰδὼς ὅτι ὅρκῳ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ Θεὸς ἐκ καρποῦ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ τὸ κατὰ σάρκα ἀναστήσειν τὸν Χριστὸν καθίσαι ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ» Πράξεις 2: 29-30
Στο Λουκ. 1: 55, η Θεοτόκος συγκαταλέγει τον εαυτό της στους απογόνους του Αβραάμ του γενάρχη των Εβραίων. «αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».
Οι ονομασίες Γαλιλαίος και Ναζωραίος δεν αναιρούν την Εβραϊκή καταγωγή του Ιησού Χριστού, όπως οι ονομασίες Μακεδών για τον Μέγα Αλέξανδρο και Μιλήσιος για τον Θαλή δεν αναιρούν την Ελληνική καταγωγή των εν λόγω προσώπων.
Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Ως Θεός δεν ανήκει σε κανένα έθνος. Ως άνθρωπος κατάγεται από την Εβραϊκή φυλή του Ιούδα και τον οίκο του Δαυῒδ .
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Ο Ιησούς δεν λέγει ότι δεν είναι υιός του Δαυῒδ όπως νομίζουν οι άσχετοι με την Αγία Γραφή. Αυτό που ο Ιησούς λέγει είναι ότι ο θεόπνευστος Δαυῒδ με όσα γράφει στον 109 Ψαλμό του (110 σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο), αποδεικνύει ότι ο Μεσσίας θα είναι όχι απλώς άνθρωπος αλλά και Θεός – Κύριος του Βασιλέα Δαυῒδ !
Ο Δαυῒδ ως Βασιλιάς δεν είχε κανέναν άνθρωπο Κύριο. Αντίθετα ο Δαυῒδ ήταν κύριος των υπηκόων του και των απογόνων του. Μόνον έναν ΚΥΡΙΟ αναγνώριζε ο Δαυῒδ, τον Γιαχβέ Θεό. Ούτε τον Σολομώντα ή άλλο τέκνο του ονόμασε ποτέ ο Δαυῒδ «Κύριό του» πόσο μάλλον έναν μακρινό απόγονό του ! Ούτε ποτέ ο Δαυῒδ ονόμασε κάποιον Άγγελο «Κύριό του», μην ξεχνάμε ότι οι Άγγελοι είναι ΣΥΝΔΟΥΛΟΙ των πιστών ανθρώπων, όχι Κύριοι αυτών ! – «Κἀγὼ ᾿Ιωάννης ὁ ἀκούων καὶ βλέπων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαι ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα. καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου» Αποκάλυψη 22:8-9
Ο Ιησούς θέλει να δείξει στους Ιουδαίους ότι ο απόγονος του Δαυῒδ – ο Μεσσίας δηλαδή- δεν είναι απλώς άνθρωπος Βασιλιάς όπως νόμιζαν και νομίζουν μέχρι σήμερα οι σωβινιστές Εβραίοι αλλά κάτι παραπάνω, ο Μεσσίας είναι ο Θεός – ο Γιαχβέ- Κύριος του Δαυῒδ ! Έτσι ο Ιησούς διορθώνει την εσφαλμένη άποψη των Ιουδαίων για τον Μεσσία. Αφού εσείς οι Ιουδαίοι πιστεύετε ότι ο Μεσσίας είναι απλώς άνθρωπος απόγονος του Δαυῒδ γιατί ο ίδιος ο Δαυῒδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος τον ονομάζει Κυριό του ;;; Κανένας άνθρωπος και μάλιστα Βασιλιάς δεν ονομάζει έναν άλλο άνθρωπο που δεν υπάρχει ακόμη- έστω και μελλοντικό απόγονό του- Κύριο !!! Ο Ιησούς υπήρχε ως Θεός την εποχή του Δαυῒδ και ήταν Κύριος αυτού.
Επειδή ακριβώς ο Μεσσίας είναι ο σαρκωμένος Θεός Γιαχβέ για τον λόγο αυτό όχι μόνο ο Δαυῒδ αλλά και η Ελισάβετ τον ονομάζει Κυριό της – «καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» Λουκάς 1:41-43.
Τα έμβρυα δεν έχουν κυριότητα ούτε επί του εαυτού των. Όταν γεννηθούν υπακούουν στους γονείς τους. Και όμως η Ελισάβετ θεοπνεύστως ονομάζει το έμβρυο Ιησού Κυριό της ! Αν το έμβρυο που ήταν μέσα στην κοιλία της Μαριάμ δεν ήταν ο σαρκωμένος Γιαχβέ, με ποία έννοια το έμβρυο ήταν ο Κύριος της Ελισάβετ ;;;
Να τα βλέπουν αυτά εκείνοι που αρνούνται την σάρκωση του Θεού και τον όρο Θεομήτωρ. Η Μαριάμ είναι «ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου» = η Μητέρα του Θεού !
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
«Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου» - Είπεν ο Γιαχβέ () προς τον Adoni () = Κύριό μου !
Ο Δαυῒδ ξεκινά τον σπουδαίο Ψαλμό του με την φράση «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου» ! Και κατόπιν αναφέρει τα λόγια που ένα θείο πρόσωπο απευθύνει σε άλλο θείο πρόσωπο !
Το πρώτο θείο πρόσωπο που ομιλεί και απευθύνει χρηματισμούς –αποκαλύψεις στο δεύτερο πρόσωπο και ονομάζεται Γιαχβέ είναι ο Πατήρ.
« Τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν; ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ράβδος εὐθύτητος ἡ ράβδος τῆς βασιλείας σου. ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίμησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου· καί· σὺ κατ' ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;» Εβραίους 1: 5-14 .
Ο Πατήρ απευθύνεται όχι σε Άγγελο αλλά στον Υιό του που ως Θεός είναι Κύριος του Δαυῒδ και ως άνθρωπος λαμβάνει χρηματισμούς από τον Θεό Πατέρα !
Όλα τα λόγια που ακολουθούν την φράση του Ψαλμωδού «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου» είναι λόγια που ο Πατήρ απευθύνει στον Υιό του και Μεσσία. Δεν λέγει πουθενά το Ιερό κείμενο ότι παρεμβάλλεται άλλο πρόσωπο ή ο ίδιος ο Ψαλμωδός και ομιλεί. Δεν είναι δυνατόν άλλωστε ο Μεσσίας να λαμβάνει αποκαλύψεις από άνθρωπο αλλά μόνο από τον Θεό Πατέρα. Επίσης η φράση του κειμένου των Εβδομήκοντα «ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε», όπου το «ἐγέννησα» είναι πρώτο ενικό πρόσωπο, αποδεικνύει ότι συνεχίζει και ομιλεί ο Πατήρ προς τον Υιόν και δεν έχει παρέμβει άλλος ομιλητής.
Ακόμη όμως και αν παραβλέψουμε την φράση των Εβδομήκοντα «ἐγέννησά σε», τίποτα δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι άλλος ομιλητής λαμβάνει τον λόγο. Από τα παρακάτω θα γίνει περισσότερο κατανοητό αυτό.
ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ !
Ένας Κύριος (ο Πατήρ) θέτει εκ δεξιών του δεύτερο Κύριο (τον Υιόν) και του απευθύνει χρηματισμούς – αποκαλύψεις. Απευθυνόμενος ο πρώτος Κύριος στον δεύτερο Κύριο αναφέρει τρίτο Κύριο για τον οποίο ομιλεί σε τρίτο πρόσωπο και ονομάζει αυτόν Γιαχβέ και Adonai και μάλιστα παριστά αυτόν εκ δεξιών του δευτέρου Κυρίου !!!
Ο πρώτος Κύριος εφόσον θέτει τον δεύτερο Κύριο εκ δεξιών αυτού άρα ο ίδιος είναι εξ αριστερών ! Όμως όπως προανέφερα ο πρώτος Κύριος αναφέρει τρίτο Κύριο και παριστά αυτόν εκ δεξιών του δευτέρου Κυρίου !
Ο Τρίτος Κύριος (Γιαχβέ / Adonai ) είναι το Άγιον Πνεύμα.
«Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ. Εἶπεν ὁ Κύριος (Γιαχβέ ) τῷ Κυρίῳ μου (Adoni )· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. ράβδον δυνάμεωςἐξαποστελεῖ σοι Κύριος (Γιαχβέ) ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸςπρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. ὤμοσε Κύριος (Γιαχβέ) καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Κύριος (Adonai ) ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς· κρινεῖ ἐν τοῖς ἔθνεσι, πληρώσει πτώματα,συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν. ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδῷ πίεται· διὰ τοῦτοὑψώσει κεφαλήν».
Να μάθουν οι αρνητές του Δόγματος της Αγίας Τριάδος να μετρούν μέχρι το τρία τουλάχιστον…
« Εἶπεν ὁ Κύριος (1) τῷ Κυρίῳ(2) μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου……….. Κύριος (3) ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς»
ΠΑΤΗΡ – ΥΙΟΣ – ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
ΚΥΡΙΟΣ –ΚΥΡΙΟΣ -ΚΥΡΙΟΣ
Αν την φράση «Κύριος ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς» την έλεγε ο Ψαλμωδός προς τον Υιό αναφερόμενος στον πρώτο Κύριο (τον Πατέρα), όπως νομίζουν οι αιρετικοί, θα έγραφε «Κύριος ἐξ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς» !!! Διότι ο Πατήρ θέτοντας τον Υιό εκ δεξιών του ο ίδιος βρίσκεται εξ αριστερών του Υιού και όχι εκ δεξιών ! Εκ δεξιών του Υιού βρίσκεται άλλος Κύριος – το Πνεύμα το Άγιον – «ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν» Β Κορινθίους 3: 17.
Συμπερασματικώς θα θέλαμε να προσθέσουμε και το εξής : Το γεγονός ότι ο δεύτερος Κύριος (Adon /ο Υιός – Μεσσίας) παρίσταται ανάμεσα από δύο θεία πρόσωπα τα οποία στον παρόντα Ψαλμό ονομάζονται τον μεν πρώτο Γιαχβέ το δε άλλο Γιαχβέ και Adonai (Σημ: Το Adonai χρησιμοποιείται στην Γραφή μόνο για Θείο πρόσωπο) , μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και ο δεύτερος Κύριος είναι θείο πρόσωπο και παρίσταται ισοτίμως με τα άλλα δύο και μάλιστα εν τω μέσω αυτών !
Η Θεότης του Μεσσίου δηλαδή αποδεικνύεται με δύο τρόπους στον Ψαλμό 109(110) : 1) Ο Μεσσίας ως Θεός είναι Κύριος του Δαυΐδ και 2) Ο Μεσσίας παρίσταται ισοτίμως μαζί με άλλα δύο θεία πρόσωπα και μάλιστα εν τω μέσω αυτών ! Δεν είναι δυνατόν θεία πρόσωπα να πλαισιώνουν κτιστό πρόσωπο !
ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου